Yazıya ve sevgiliye duyulan özlem..

  Ne kadar uzun zaman olmuş yazmayalı yeni farkediyorum..Yazacak çokta farklı bir şey olmadığından kaynaklanıyor sanırım bu durum..Ufak heyecanlar , üzüntüler dışında aynı hayatımda öyle her gün bir atraksiyon filan olmuyor..Aslında her gün kendi içinde güzel , heyecanlı , bambaşka ama genel olarak bakarsak bu sıralar da şu oldu bak diyeceğim bir şey yok..Düzenli bir hayatım var ama sıkıcı değil..Günlük heyecanlarım da oluyor çünkü ama bu yeni uğraşlar edinemeyeceğim anlamına gelmiyor..Yazmak mesela çok büyük bir zevk gerçekten..Paylaşmasam bile..Uzun uzun yazdıktan sonra silsem de rahatlıyorum mutlu oluyorum sonuçta..Yazıyorum çünkü..Başkalarına anlatamadıklarımı belki de..Ya da artık dinlemekten sıkıldıklarını düşündüğüm için anlatmak istemiyorum bilmiyorum..Çünkü içimde çok büyük bir özlem var..Sevgili özlemi..Bunu herkes biliyor zaten, sevgilimi özlediğimi herkes biliyor..Ama ben her an , her dakika özlüyorum..Onlara bunu her an söyleyemem ki..Aynı şeylermiş gibi gelecek hep..Sanki belli bir özleme düzeyi varmışta hep o seviye de özleyip duruyormuşum gibi..Bilmiyorlar ki özlemin beynimi uyuşturacak kadar içime işlediğini..Tuhaf geliyor insanlara onun adını duyduğumda dahi gözlerimin dolması..Abartı diyor belki bazı insanlar ama bu öyle bir şey değil bu aşk..Her an her saniye azalmadan yaşanan bir aşk hem de..Belki de bu zamanlarda çok görülmediği için de tuhaf karşılanıyor olabilir bilemiyorum ama zaten yapacağım bir şey de yok..Bu yazıyı bir sona bağlamak zorunda hissetmiyorum kendimi..Sadece yazı yazmayı ve sevgilimi çok özlediğimi daha çok farkettim bu yazıyla..Özlemi hissettim..